Zmarł Stanisław Witek, mąż byłej marszałek Sejmu Elżbiety Witek. Miał 72 lata

W wieku 72 lat zmarł Stanisław Witek, mąż byłej marszałek Sejmu Elżbiety Witek. Był członkiem Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe i działaczem Solidarności oświatowej.
O śmierci Stanisława Witka poinformowało na facebookowej stronie Prawo i Sprawiedliwość Okręg legnicko-jeleniogórsko

- Głębokie wyrazy współczucia oraz nasze kondolencje kierujemy do Elżbieta Witek - poseł na Sejm RP i całej Rodziny zmarłego Stanisława Witek – napisano w komunikacie.

Postać Stanisława Witka przypomniała Solidarność Zagłębia Miedziowego zamieszczając wpis Tomasza Gałwiaczka z Encyklopedii Solidarności. Oto on:

Stanisław Zbigniew Witek urodził się 13 grudnia 1952 w Jaworze. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Instytut Historyczny (1977). 1977-1983 wychowawca w Państwowym Zakładzie Wychowawczym w Jaworze.
Od X 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego „S” Pracowników Oświaty i Wychowania w Jaworze, od 17 I 1981 Komisji Okręgowej „S” POiW tamże.
Po 13 XII 1981 organizator kolportażu wydawnictw podziemnych, m.in. czasopism, ulotek, znaczków poczt podziemnych, kaset, wydawnictw okolicznościowych na terenie woj. legnickiego, uczestnik akcji plakatowych, druku podziemnych pism, malowania na murach, zbiórek pieniężnych; współorganizator, uczestnik Mszy za Ojczyznę. Wielokrotnie zatrzymywany; 3 IX 1982 aresztowany za udział w manifestacji 31 VIII, skazany przez kolegium ds. wykroczeń na 3 mies. więzienia, od 3 IX 1982 osadzony w AŚ w Świdnicy, następnie od 3 X 1982 w ZK we Wrocławiu, 3 XII 1982 zwolniony. Od 1983 nauczyciel w SP w Paszowicach.
W 1989 członek KO „S” w Jaworze; od 1991 członek Rady Sekcji Regionalnej OiW „S” Regionu Zagłębia Miedziowego, przewodniczący Komisji Międzyzakładowej „S” POiW w Jaworze; od 2002 członek ZR Zagłębie Miedziowe. 1994-1998 radny Miasta Jawor, delegat do Sejmiku Wojewódzkiego.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), wyróżniony Złotą Odznakę Sekcji Krajowej OiW „S” (2002).